بررسی اثرات ورزش میان مدت بر یادگیری و حافظه ی احترازی غیر فعال در موش های صحرایی نر وابسته به مورفین

مقدمه: مطالعات پیشین نشان دهنده ی رابطه ی میان اعتیاد به اوپیوئیدها و نقص یادگیری و حافظه است. از آن جا که ورزش دارای آثار مثبت بر سیستم اعصاب مرکزی است، مطالعه ی حاضر اثرات ورزش تردمیل را روی یادگیری و حافظه در موش های صحرایی معتاد به اوپیوئیدها مورد ارزیابی قرار داده است. روش ها: تعداد 42 موش صحرایی با وزن 350-300 گرم به چهار گروه شاهد، وابسته به مورفین، ورزشکار و ورزشکار همراه با مورفین تقسیم شدند. در گروه های وابسته به مورفین، مورفین به صورت تزریق درون صفاقی با دوزهای افزایشی: سه روز اول mg/kg 10، سه روز دوم mg/kg20 و سه روز سوم mg/kg 4 استفاده گردید. در گروه های ورزشکار پروتکول ورزش شامل دویدن روی تردمیل با سرعت m/min 17 و شیب 7 درجه، 60 دقیقه در روز، در تمام ایام هفته، به مدت 3 ماه بوده است. یادگیری و حافظه ی احترازی غیرفعال در دستگاه شاتل باکس بعد از 3 ماه از اعتیاد و ورزش در موش های صحرایی بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد در مقایسه با گروه شاهد یادگیری و حافظه به طور چشم گیری در گروه وابسته به مورفین آسیب می بیند ولی ورزش منجر به بهبود یادگیری و حافظه در گروه ورزشکار همراه با مورفین می شود، همچنین در گروه ورزشکار سالم نیز معیارهای یادگیری و حافظه را به طور معنی داری افزایش می دهد. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد یادگیری و حافظه به دنبال اعتیاد به مورفین آسیب دیده، ولی ورزش تردمیل از این اثرات جلوگیری می نماید. به نظر می رسد دویدن بر روی تردمیل، بتواند در پیش گیری و تخفیف آسیب های شناختی در اعتیاد کمک کننده باشد.